Giant Sand zag het levenslicht begin jaren ’80 toen Howe Gelb geboren in Wilkes-Barre. Pennsylvania zich vestigde in Tucson, Arizona nadat zijn huis in Pennysylvania door een overstroming verwoest was. Samen met Rainer Ptacek, Billy Sedlmayr en Dave Seger besloot Howe Gelb de band Giant Sandworms op te richten. Omdat de band te populair werd in Tucson verhuisde Gelb naar New York City om zich te herbronnen. Toen hij terugkeerde naar Tucson ontstond uit de as van Giant Sandworms de verkorte versie Giant Sand. Deze band waarin Howe Gelb de enige echte constante is evolueerde doorheen de jaren tot een echte alternatieve countryrockband die vooral in het cultwereldje beroemd en berucht werd.

Naast muzikant is Howe Gelb ook nog producer en songschrijver. Met Giant Sand bracht hij meer dan 25 albums uit telkens omringd door verschillende muzikanten waaronder Joey Burns en John Convertino, die later bekend zouden worden met Calexico. Howe werkte ook samen met o.a. PJ Harvey, Vic Chesnutt en Steve Wynn. In 2015 besloot Howe Gelb er een punt achter te zetten. Drie jaren later werd de band terug leven ingeblazen door Gelb en bracht hij het eerste Giant Sand album ‘Valley Of Rain’ integraal terug uit als ‘Return To The Valley Of Rain’. Ook hun tweede album ‘Ballad Of A Thin Line Man’ kreeg een facelift en werd dit jaar heruitgebracht onder de titel ‘Recounting The Ballads Of Thin Line Men’.

En er volgde een Europese tour die hen tot in Opwijk in de vernieuwde jeugdclub Nijdrop, Nosta genaamd, bracht. Samen met drummer van het eerste uur Tommy Larkins en bassiste Annie Dolan kwam Howe Gelb zijn laatste album integraal voorstellen. En zo kregen we dus enkel nummers uit laatstgenoemd album. De stijl van Howe houdt ergens het midden tussen alternatieve country verweven met punk- , psychedelica- en rockinvloeden. Het ‘oudere’ publiek in de Nosta lustte er wel pap van. Giant Sand kwam aardig en stevig uit de hoek want de songs kregen een ruiger jasje aangemeten met Howe Gelb als neurotisch chaotisch roerganger die er duidelijk zin in had. Het was wel opletten voor de muzikanten want Gelb kan soms heel onvoorspelbaar uit de hoek komen. Er was ook heel wat interactie met het publiek want zo stelde Howe: “Aangezien we enkel nummers uit ons laatste album spelen, moet ik wat meer praten met het publiek om de tijd te rekken….” Hij ging een paar keer dieper in op de opmerkingen die vanuit het publiek kwamen en toen iemand hem toeriep dat wij Europeanen Amerika hadden uitgevonden lachte hij dit weg en waarschuwde ons dat we dan de gevolgen ook maar moesten dragen. Droge humor die we ook terugvinden in zijn songs.

Eénmaal op dreef kwam de genialiteit boven water en kregen songs als ‘Who Am I’, ‘A Hard Man To Get To Know’ en een op subtiele wijze gebrachte ‘Graveyard’ die extra dimensie. Howe’s stemtimbre is er eentje dat je herkent uit de duizend en me soms aan Lou Reed doet denken. Als ook nog het duo dat het voorprogramma verzorgde onder de naam Touchy, het podium opgeroepen wordt om mee te spelen breekt de hel los en krijgen we een zichtbaar tevreden Gelb die zich te midden van al dit geweld in zijn sas voelt. Muzikanten wisselen van instrumenten en ook bassiste Annie Dolan mag een nummer voor haar rekening nemen. ‘The Chill Outside’ is een ballade die naar het eind toe ontploft in een weergaloos psychedelisch gitaargevecht. Stillaan komen we aan het einde van dit optreden en Howe Gelb merkt fijntjes op dat dit het ultieme afscheid is. Er komen geen nieuwe albums meer en ook Giant Sand houdt ermee op te bestaan. Hij bedankt het publiek voor de afgelopen 35 jaren wat heel wat teleurstellende reacties vanuit het publiek opriep.

Is het een gril van zijn wispelturigheid of is het de naakte waarheid? We laten het in het midden want met de nukken en grillen van de onvoorspelbare Howe Gelb weet je nooit waar je aan toe bent. Of zoals een toeschouwer me tijdens het verlaten van de jeugdclub toevertrouwd: “Als hij al zijn albums opnieuw gaat uitbrengen zoals hij met de twee eerste gedaan heeft nu, dan zijn we nog wel effe bezig”. Afwachten dus. En moest het zo zijn dat deze tour het einde is van Giant Sand dan zijn we toch getuige geweest van iets unieks.

Enkel Howe Gelb weet hierop het antwoord. Wordt vervolgd.

Huibbe

Foto's © Stefaan Moens